Fiona Krewinkel

Als ik een bewoner mag begeleiden in de laatste levensfase, voel ik intense dankbaarheid

Fiona Krewinkel, verpleegkundige bij een van onze zorgcentra, komt met een hartelijk ‘goedemorgen’, de woonkamer binnen. De bewoners zijn net klaar met hun ontbijt. Fiona loopt naar Rinie Hof*. De verpleeghuisarts heeft opdracht gegeven om de wonden op de voet van Rinie te verzorgen. Als ze Fiona ziet zegt ze: ’Kijk eens naar dat volle bakje met pillen. Daar is echt geen plaats meer voor in mijn buik.’ Fiona lacht en zegt tegen Rinie dat ze gelijk heeft. Ze helpt haar uit haar stoel en gearmd lopen ze, met rollator, naar de kamer van de hoogbejaarde bewoonster. Het bakje pillen gaat mee.

Een verzorgende IG vraagt of ze mee mag kijken zodat ze ziet hoe Fiona de wonden verzorgt. Fiona legt uit wat ze doet en beantwoord de vragen van haar collega waarbij ze advies geeft. Als de voet weer netjes is ingepakt vraagt Fiona of het verband niet te strak zit. ‘Nee hoor’ zegt Rinie, ‘Geef me nu maar die pillen, ik heb weer plek in mijn maag’. Ze neemt alle pillen tegelijk in haar mond, gevolgd door een flinke slok water. Ze slaat haar hoofd achterover. Fiona lacht om de grimassen die Rinie daarbij trekt: ‘Zou u tóch last krijgen van het verband, vraag dan de zuster of ze me belt. Dan doe ik het opnieuw. Nu rij ik uw ‘Mercedes’ (rollator) voor en breng u terug naar de woonkamer. Als Rinie weer in de woonkamer zit, vertrekt Fiona naar de volgende afdeling. Daar wacht Gerard van Wakeren op Fiona zodat zij de wond op zijn arm kan verzorgen (foto).

Fiona slaagt in 2014 voor de opleiding verpleegkundige. Vanaf die tijd werkt ze met veel plezier in diverse zorgcentra. Fiona: ’Mijn moeder werkt met dementerenden in een kleinschalige woonvorm. Ik had nooit gedacht dat ik in haar voetsporen zou treden. In 2010 volg ik de opleiding tot doctorsassistente. Mijn moeder vraagt of ik een dag met haar mee wil lopen op haar werk. Wat ik die dag zie en meemaak is zó leuk en hartverwarmend, dat ik besluit om mijn doktersassistente opleiding af te breken. Ik start met de opleiding tot verpleegkundige, eerst in het ziekenhuis en daarna via Meander. Werken in een zorgcentrum voelt als thuiskomen. Ik heb altijd affiniteit gehad met ouderen. Ik heb hier voldoende uitdagingen en werk in een topteam.’

‘De meeste bewoners zijn lief, vriendelijk en dankbaar. Als ik een bewoner mag begeleiden in de laatste levensfase, voel ik intense dankbaarheid. Het is ook fijn om wensen van bewoners te vervullen. Vaak zijn dat kleine dingen in het leven. Zo keken een aantal jaren geleden bewoners naar buiten terwijl het sneeuwde. Een mooie witte deken rolde zich over het landschap uit. Ze konden niet naar buiten gaan, dus hebben we sneeuw naar binnen gehaald. Iedereen kon voelen en ruiken aan de verse sneeuw. Als ik een bewoner een lach of een mooie dag kan bezorgen, dan doe ik dat met alle liefde. Niet alleen de bewoners, maar ook ik geniet daarvan.’

*Ivm de privacy is de naam Rinie van Hof verzonnen.