Willy Huppertz

Willy Huppertz (53) is beroepsmuzikant. Terwijl hij thuis op de bank met zijn trompet studeert, krijgt hij een hartinfarct en verliest het bewustzijn. Hij wordt weer wakker als zijn hond Scooby op hem springt. Willy belt zijn vrouw op haar werk en het alarmnummer. Dankzij de ambulancepost in Gulpen staat binnen vijf minuten medische hulp voor de deur. Eenmaal in het ziekenhuis wordt hij meteen gedotterd en wordt een stent geplaatst. Willy die al vele maanden last heeft van vermoeidheid, voelt zich herboren. Wat hij zich niet realiseert, is dat vanaf dat moment veel zal veranderen in zijn leven.

Willy: ‘In het laatste jaar voor mijn hartinfarct had ik pijn aan mijn gewrichten en was altijd moe. Sporten deed ik steeds minder. Zelfs het instuderen van muziekstukken ging moeizaam. Volgens de cardioloog waren dit mogelijk de voortekenen van het infarct. Na ontslag uit het ziekenhuis voelde ik me in eerste instantie als herboren.’

Willy wil zijn dagelijkse leven weer oppakken, maar zijn lichaam werkt niet mee. Zijn lijf lijkt gereset en zijn borstkas gekneusd. Hij is 53 jaar en heeft het gevoel dat hij niks meer waard is. ‘Ik heb een pittig karakter en ben vaak een opgefokt standje. Niks doen ben ik niet gewend. Dat zorgt voor veel stress. Om die stress af te bouwen, is muziek voor mij erg belangrijk en net dat moest ik in eerste instantie heel erg beperken op advies van de arts.’

Voor hartpatiënten biedt Zuyderland een hartrevalidatie programma aan. Dit bestaat uit verpleegkundige begeleiding, informatiemodules, bewegingsmodules en een leefstijlmodule. Afhankelijk van de doelen en wensen van de patiënt, kan deze kiezen voor een of meerdere onderdelen van het programma.

Willy: ‘Ik vond dat ik die hartrevalidatie niet nodig had. Leefstijl veranderen dacht ik zelf wel even te doen. Een psycholoog? Ik ben toch niet gek, ik heb een hartinfarct gehad. Fitnessen was ik in ieder geval al van plan bij ons in de buurt. Mede door ‘zachte dwang’ van mijn vrouw, heb ik me toch aangemeld. Ik volgde het programma in een groep. Daardoor realiseerde ik me dat er mensen zijn die er veel slechter aan toe waren dan ik. De begeleiding tijdens het programma heb ik als zeer positief ervaren. Er is ook ruimte voor humor en dat vind ik erg belangrijk. Ik heb weer vertrouwen gekregen in mijn lijf en geleerd waar mijn grenzen liggen. Wat de psycholoog betreft heb ik ervaren dat het psychische gebeuren imponerend is. Dat had ik niet verwacht.’

‘Ik sport bij een sportschool in de buurt van mijn woonplaats onder begeleiding van een coach. Twee maanden na mijn infarct ben ik begonnen met fietsen. Vier maanden na het infarct had ik al 1100 km op de teller staan en na acht maanden 3500 km. Daar ben ik trots op. We lachen ook vaak en ook dat is belangrijk. Mijn coach werkt bij MVV. Dit is natuurlijk een ‘doorn’ in het oog van mij als Roda fan. Mei 2019 speelde Roda tegen MVV. De dag erna ging ik sporten in mijn Roda JC shirt. Zij hadden al een vaag vermoeden dat ik iets in mijn schild voerde en hadden die ochtend alle kenmerken van sporttoestellen die geel zijn, afgeplakt met rood lint. Wat hebben we gelachen. Die humor maakt het sporten extra leuk.’

Willy: ‘Met musiceren gaat het ook steeds beter. Eind mei 2019 heb ik mijn eerste opera weer ‘geblazen’ in Bonn en dat ging goed. Het is nu eenmaal gebeurd en ik pak het positief op. Angst heb ik aan de kant gezet, want dan heb ik geen leven meer. Inmiddels ben ik ook 16 kg aan lichaamsgewicht kwijt, dus het buikje op de foto hierboven is verleden tijd. Mijn vrouw is een belangrijke rustgevende factor. Als ik weer eens heel druk en actief ben, remt zij me af. Dan maak ik een pas op de plaats en soms ervaar ik zelfs hele mooie momenten van rust in mezelf. Wie had dat ooit gedacht.’