Marlie Cuijpers-Hendriks

‘Luisteren naar mijn lichaam is erg belangrijk‘

Marlie Cuijpers heeft in 2000 last van allerlei klachten zoals een opgejaagd gevoel en gewichtsverlies. In dat jaar zijn haar kinderen nog klein, helpt ze mee met de verbouwing van een huis en werkt ze overdag in de gezondheidszorg. De huisarts combineert alles en gaat uit van stress. Als de klachten bijna een jaar aanhouden worden bloedtesten uitgevoerd. Marlie blijkt de ziekte van Graves te hebben.

Marlie: ‘De huisarts zei dat ik een probleem met mijn schildklier heb. Ik had nog nooit van de schildklier of de ziekte van Graves gehoord. Ik wist ook niet waar die klier zich bevond in mijn lichaam. In het ziekenhuis bleek dat de schildklier gezwollen was en op mijn luchtpijp drukte. Ik werd doorverwezen naar een endocrinoloog. Dit is een arts die gespecialiseerd is op het gebied van hormoonbehandelingen en stofwisselingsziektes. Hij adviseerde een behandeling met radioactief jodium, omdat die behandeling het minst belastend was. Ik kreeg, achteraf gezien, veel te weinig informatie. Ik was niet zo mondig en vertrouwde helemaal op de arts. Gelukkig is dit tegenwoordig verbeterd. Je kunt veel opzoeken via internet en artsen besteden meer aandacht aan het goed informeren van de patiënt.’

Voor de behandeling wordt Marlie in het ziekenhuis opgenomen. Ze moet een capsule met radioactief jodium innemen. Marlie: ‘Vier dagen lag ik geïsoleerd op een kamer, ver weg van de andere patiënten. Ook na thuiskomst, moest ik nog een aantal weken uit de buurt van andere mensen blijven. In die periode heb ik me erg eenzaam en verlaten gevoeld.’

Na een aantal jaren verhuist het gezin en neemt dokter Patrick van Battum, endocrinoloog in Zuyderland de behandeling over. ‘Dokter van Battum heeft het hart op de goede plek zitten en is zeer prettig in de omgang. Als ik bij hem kom, luistert hij eerst goed naar mijn verhaal. Daarna kijkt hij pas in de computer naar mijn bloeduitslagen. Hij bekijkt mij als geheel en richt zich niet alleen op de testresultaten. Dat voelt heel erg goed aan.’

Marlie’s schildklier werkt nog minimaal. ‘Achteraf gezien had ik beter kunnen kiezen voor een verwijdering van de schildklier. Dat kan nu niet meer. Mijn schildklier is verschrompeld. Als ik niet heel goed mijn energie doseer of als ergens anders in mijn lijf iets aan de hand is, raak ik ontregeld. Dan krijg ik veel last van mijn gewrichten en allerlei andere pijnklachten. Dat betekent dat ik heel goed op mezelf moet letten. Luisteren naar mijn lichaam is erg belangrijk.