Hans Smeets

De eerste klachten
“Ik had na het eten van een te groot stuk perzik wat last en besloot toch maar even naar de huisarts te gaan,” vertelt Hans. Zijn huisarts vertrouwde het niet helemaal en verwees hem door voor een scopie. Daar kwam de schokkende diagnose: slokdarmkanker. “Op zo’n moment zakt de grond onder je voeten vandaan. Wat nu?”

Een week later volgde een scan die aanvankelijk geruststellend leek: geen uitzaaiingen. Toch bleek later dat er twijfelachtige plekken te zien waren op de lymfeklieren en de lever. “Dan wordt je toch weer onzeker. Ik dacht: zou het dan toch foute boel zijn?”

Een gesprek met de verpleegkundig specialist oncologie bracht enige rust. Er volgde een behandelplan, maar de onzekerheid over de toekomst bleef aanwezig. “Gelukkig namen ze bij Zuyderland echt de tijd om alles goed uit te leggen. Dat gaf me een beetje houvast.”

Voorbereiding op de behandeling
Om zo sterk mogelijk de chemotherapie, bestraling en een mogelijke operatie in te gaan, kreeg Hans begeleiding van een fysiotherapeut en een diëtist. “Het oefenschema voelde als een ‘stok achter de deur’. Maar ik wist: hoe fitter ik ben, hoe beter ik deze strijd aan kan.”

De persoonlijke betrokkenheid van de zorgverleners maakte een groot verschil. “Ze hadden echt interesse in mij als persoon en niet alleen als patiënt. Dat vond ik heel prettig.”

De behandeling
In oktober begon het intensieve traject van vijf weken chemotherapie en dagelijkse bestralingen. “Je wordt echt geleefd in die periode, met al die afspraken en behandelingen.” Gelukkig kon Hans de bijwerkingen goed verdragen. “Achteraf gezien ben ik er redelijk goed doorheen gefietst.”

Tijdens de chemotherapie was de sfeer op de dagbehandeling warm en ondersteunend. “Wat me enorm opviel, was hoe druk het personeel altijd in de weer was en toch hadden ze altijd een vriendelijk woord.” Ook de vrijwilligers maakten indruk. “Ze zorgden voor koffie en een broodje, gewoon zonder kosten. Dat kleine gebaar deed me echt goed.”

Een verrassende uitslag
Na de behandelingen volgde opnieuw een scopie en CT-scan. “Ik hield me er maar niet te veel aan vast, want je weet nooit wat je te horen krijgt.” Maar toen kwam het onverwachte nieuws: de tumor was verdwenen en er waren geen zichtbare uitzaaiingen. “Wat een opluchting! Natuurlijk hoop je erop, maar ik had dit echt niet durven dromen.”

Hans neemt nu deel aan het proefproject “Waakzaam Wachten”, wat betekent dat een operatie voorlopig niet nodig is. Wel blijft hij de komende jaren onder strikte controle. “Ik ben ontzettend dankbaar dat ik bij die paar procent hoor die zoveel geluk heeft.”

Het leven hervatten
Langzaam pakt Hans zijn oude leven weer op. “Ik kan weer zonder problemen eten en drinken, wandel veel en geniet van de kleine dingen.” Deze periode heeft hem veel geleerd over onzekerheid, hoop en de kracht van een positieve instelling. “Je moet kijken naar wat je wél kunt, in plaats van wat niet meer lukt. Ik voel me goed en kijk met optimisme naar de toekomst.”

Prehabilitatie: voorbereiding op de behandeling

Tijdens het prehabilitatietraject komen patiënten meerdere keren bij de diëtist en fysiotherapeut op de polikliniek. Het eerste bezoek is vlak voor de start van de behandeling.

De diëtist bekijkt hoeveel en wat de patiënt eet en of er problemen zijn met voeding. Ook geeft de diëtist advies om de voeding te verbeteren. Daarnaast doet de diëtist metingen om te kijken naar de lichaamssamenstelling, zoals de hoeveelheid vet en spiermassa.

De fysiotherapeut doet verschillende tests om de algemene conditie van de patiënt te beoordelen. Patiënten krijgen een trainingsprogramma voor thuis, met oefeningen voor conditie, spierkracht en ademhaling.

Gedurende het traject worden de metingen meerdere keren herhaald. Zo wordt bekeken of er veranderingen zijn in spiermassa, spierkracht en conditie. Tijdens de chemotherapie hebben patiënten wekelijks contact met de diëtist en fysiotherapeut. Zij beoordelen de voeding en passen het trainingsprogramma zo nodig aan.