'Ik heb een grote mate van zelfstandigheid bij de BOZL en dat bevalt goed'
Sharon de Kort
Bloedafname'Ik heb een grote mate van zelfstandigheid bij de BOZL en dat bevalt goed'
Sharon de Kort (37) werkt 24 uur per week bij de Bloedafnamedienst Oostelijk Zuid-Limburg (BOZL). In totaal werken hier zo’n 60 medewerkers. Zij prikken bloed bij patiënten thuis, op afdelingen van zorgcentra en bij woonvormen voor verstandelijk beperkten.
Sharon: ‘Van huis uit ben ik verzorgende en woonbegeleidster in de gehandicaptenzorg. Ik wilde echter naast tijd doorbrengen met mensen, ook iets doen met verpleegkundige handelingen.
Deze combinatie heb ik gevonden in mijn huidige functie en ik voel me hier op mijn plek. Geen dag is hetzelfde en ik kom op veel plekken, met verschillende mensen in aanraking. Ik werk ook regelmatig op de poliklinische bloedafname in het ziekenhuis van Brunssum, Kerkrade en Heerlen en op de administratie van het Klinisch chemisch laboratorium.’
‘Rond 17 uur log ik in op de BOZl website voor de werklijsten van de volgende dag. Daar staan de gegevens op van de patiënten die ik moet gaan prikken. Mensen blijven tegenwoordig steeds langer thuis wonen, maar kunnen soms niet zelf de deur open maken. Bij de voordeur hangt dan een sleutelkastje met een code, zodat ik zelf de deur kan openen. Als ik weet dat mensen vroeg wakker zijn, probeer ik er ook vroeg naar toe te gaan. Ik heb een grote mate van zelfstandigheid bij de BOZL en dat bevalt goed.’
‘Mijn mooiste uitdaging is dat bloedprikken in iedere situatie anders is. In het begin vond ik de verantwoordelijkheid erg spannend. Daar stond ik dan met mijn bloedprikkoffer bij een patiënt voor de deur. Ik moest het helemaal alleen doen. Wat als het niet zou lukken? Nu is dat verleden tijd. Moeilijk te prikken patiënten zijn nu voor mij een uitdaging. Dat geldt ook voor patiënten die niet geprikt willen worden of zelfs agressief zijn. In de loop van de tijd heb ik hiervoor een ‘antenne’ ontwikkeld en kan ik hier steeds beter mee omgaan.’
‘Op de foto ben ik bij mevrouw Loenis. Al zeven jaar kom ik een keer per twee weken bij haar thuis om bloed te prikken. Mevrouw Loenis: ‘Ik vind het geweldig dat ik thuis bloed kan laten prikken. Stel je voor dat ik iedere keer naar het ziekenhuis zou moeten gaan. Af en toe vind ik het ook wel vervelend. Ik moet vroeg opstaan en me aankleden, want ik wil niet nog in mijn pyjama staan als Sharon komt. Het is echter belangrijk dat mijn bloed wordt onderzocht om te zien of mijn medicatie goed is ingesteld. Over Sharon ben ik erg tevreden, ze is geduldig, vriendelijk en kan goed prikken.’
Sharon: ‘Leuk in dit beroep is ook de dankbaarheid die ik krijg van patiënten. Ze laten me toe in hun eigen vertrouwde omgeving en daar ga ik respectvol mee om. Dat is toch heel anders dan iemand die naar het ziekenhuis komt voor bloedafname. Patiënten willen me soms geld geven omdat ze me willen bedanken. Ik leg dan uit dat ik dat niet kan aannemen. Als ze dan toch iets willen geven, geef ik ze een tip. Een lekker stukje chocolade gaat er altijd in !’