Arnold Santegoeds

Dhr. Santegoeds uit Nuth werd anderhalf jaar geleden behandeld voor prostaatkanker. ‘In januari 2022 belde mijn broer en vertelde dat hij prostaatkanker had. Hij adviseerde om mij te laten controleren omdat onze vader, moeder, opa en oma allemaal zijn gestorven aan kanker. Het eerste wat je denkt: “ ik merk niks”  maar ik ben toch naar de huisarts gegaan en zij adviseerde om bloed te prikken. De PSA-waardes waren niet veel hoger dan de normale waardes maar omdat ik familiair belast ben werd ik doorverwezen naar de afdeling Urologie van Zuyderland in Heerlen. Ik kreeg een intern onderzoek, bloedonderzoek, MRI-scan en een fysiek onderzoek (biopten).

De uitslag was helemaal niet goed; er was een te hoge Gleason-score. Met deze score geven artsen aan hoe agressief de prostaatkanker is; een getal tussen 6 en 10. De score bij mij was 8.

De beste optie voor mij was een operatie die niet geheel de zenuwen zou kunnen besparen. Ik koos ook in overleg met de uroloog voor verwijdering van enkele lymfeklieren in de lies. Tijdens dit hele proces van onderzoeken, uitslagen en keuzes maken vond ik de begeleiding en uitleg van de afdeling urologie in Zuyderland erg goed; dat gaf mij vertrouwen voor hetgeen ging komen.’

’25 augustus 2022 was de operatie met de Da Vinci-robot in het Zuyderland ziekenhuis te Heerlen. Na de operatie ben ik 2 nachten in het ziekenhuis gebleven. Ik kon de eerste nacht niet goed doorslapen. In de ochtend kreeg ik een rot gevoel in mijn lichaam en trilde over mijn hele lichaam, de hartslag liep op en ik kreeg het niet meer onder controle. Ze denken dat het een paniekaanval is geweest. Maar het bevrijdende nieuws was dat de operatie was geslaagd.

Als ik nu nog terugdenk, had ik niet verwacht dat het na de operatie zo pittig zou zijn. Je weet ook niet wat je moet verwachten. Na 2 dagen mocht ik naar huis en 8 dagen later werd de katheter verwijderd en moet je weer opnieuw leren plassen. Dat lukte bij mij helaas niet en werd ik opnieuw in het ziekenhuis opgenomen en moest de katheter opnieuw ingebracht worden. Ik had een kleine complicatie die niet vaak voorkomt.  Ook toen waren de urologen er voor mij. De goede en deskundige nazorg stelde mij weer gerust. Het was pech maar het belangrijkste was goed gegaan. Ik heb de katheter nog 3 weken moeten inhouden en toen kwam het plassen weer langzaam op gang. Nu 1 ½  jaar later heb ik nog steeds last van een beetje urineverlies maar ik ben gelukkig niet incontinent.’

Wat zou ik mensen willen meegeven die in eenzelfde situatie terechtkomen als ik?

‘Ik zou mensen adviseren om vooral te praten met lotgenoten, dat steunt je mentaal enorm. Een fietsvriend van mij en mijn broer hebben prostaatkanker gehad en met hen heb ik fijne gesprekken gehad. Ga in contact met de Prostaatkanker Stichting want ook die geeft kundige adviezen.

Zorg dat je lotgenoten vindt, want zij weten wat er te wachten staat en laat je goed informeren. Er zijn speciaal georganiseerde lotgenotenbijeenkomsten in het Toon Hermanshuis. Mijn PSA-waardes zijn tot nu toe steeds prima en dat is een hele goede zaak.

Ik kan mijn geliefde sport mountainbiken en wielrennen samen met mijn werk als tennisleraar weer oppakken!’