Herman Jansen

Opa Herman kan weer met Noël en Lucas naar de speeltuin

Na twee hernia operaties in het verleden blijft Herman Jansen (61) last houden van nieuwe rughernia’s. In 2017 worden de klachten zo heftig dat hij bijna niet meer kan bewegen. Zijn rug is zó gevoelig dat de fysiotherapeut en de chiropractor hem niet meer kunnen behandelen. Na een half jaar gaat Herman, ten einde raad, weer naar de huisarts. Deze keer voor een verwijzing voor de pijnpoli van Zuyderland. Dan gaat alles snel. Dr. Dirk Peek, pijnspecialist en anesthesioloog, zegt meteen als hij het verhaal van Herman hoort, dat hij hulp kan bieden. In december 2017 wordt Herman behandeld. Na een maand voelt hij zich weer mens.

Herman: ‘Ik ben gewend aan pijn, door mijn rugklachten, maar in 2017 was die pijn een half jaar lang extreem. Het was zó erg dat ik mij afvroeg of ik nog wel op deze manier wou leven. Mijn SI gewricht (heiligbeengewricht) zat inmiddels helemaal vast. Ik heb een maand in bed gelegen en de gang naar het toilet was een hele onderneming. De stand van mijn rug was scheef en ik liep voorover gebogen, waardoor ik nog meer klachten kreeg. Ik kon niks meer en de pijn overheerste alles. Waar ik veel verdriet van had, was dat ik niks meer kon ondernemen met mijn kleinkinderen Noël en Lucas. Het is niet fijn om altijd te zeggen dat opa pijn heeft en niet met ze kan spelen. Alles kwam toen neer op mijn vrouw Marleen, mijn grote steun en toeverlaat. Gelukkig hadden we kort daarvoor onze woning laten verbouwen zodat we op de begane grond konden wonen, slapen en douchen. Traplopen ging al langer zeer moeizaam en nu helemaal niet meer.

Na een maand in bed, ben ik weer begonnen met bewegen met hele kleine stapjes. Binnenshuis liep ik met een rollator. Toen dat wat beter ging, heb ik een scootmobiel aangeschaft zodat ik ook zelfstandig naar buiten kon gaan. Het voelde erg fijn dat ik onze mopshond Jannes weer uit kon laten. Via mensen in mijn omgeving hoorde ik van de pijnpoli en de goede behandelresultaten. Ik wou mijn leven terug krijgen en ging naar dr. Peek. Dat had ik veel eerder moeten doen. ’

Herman vertelt dat dr. Peek via röntgenbeelden de zenuw opzoekt die de pijn veroorzaakt. Door het inspuiten van corticosteroïden en het gebruik van stroomstootjes wordt de zenuw geblokkeerd. Na enkele maanden volgt een tweede behandeling, nu van een spier en een zenuw aan de andere kant van zijn rug. Op die zenuw zit littekenweefsel en dat irriteert deze zenuw voortdurend. Oorzaak van alle klachten blijven de rughernia’s.

‘Binnen een maand na de behandeling voel ik me een ander mens, ik bloei op, kan weer van alles doen en heb veel minder last van de hernia’s’, vertelt Herman. ‘Vóór de behandeling kon ik maximaal 200 meter voorover gebogen lopen met de rollator. Nu kan ik tot twee kilometer fatsoenlijk rechtop lopen met de rollator. Voor mij is dat een geweldige vooruitgang.

Als ik wil mag ik drie tot vier keer per jaar naar de pijnpoli. Dat is voor mijn een geruststelling. Als ik weer meer pijn krijg, maak ik meteen een nieuwe afspraak. Natuurlijk blijven er beperkingen door mijn slechte rug, maar dat moet ik accepteren en oplossingen zoeken. Ik kan bijvoorbeeld niet meer alleen op Noël en Lucas passen, dus doe ik dat samen met mijn vrouw Marleen. Trappen lopen is ook moeilijk en werken in de tuin gaat niet meer. Dus zijn we verhuisd naar een appartement in het centrum van Sittard. Ravotten met Noël en Lucas in de speeltuin gaat niet. Jannes en ik gaan wel mee. Ik zit dan op een bankje met Jannes naast mijn voeten en geniet ervan hoe de jongens klimmen en schommelen. Ravotten doen we gezellig thuis op de bank. Ik heb weer een positieve blik op de toekomst. Ik kijk naar de dingen die ik wél kan in plaats van wat niet meer lukt.’