Ga naar hoofdinhoud

Vraagverkenner Bianca Dormans: “Soms zit je vast binnen je eigen denkwijzen en patronen en die laat je in dit traject helemaal los”

17 feb 2025

Op 1 juni zijn verschillende ggz-instellingen gestart met een nieuwe werkwijze, waarbij vraagverkennende gesprekken worden gevoerd met cliënten. Het doel van deze gesprekken is om wachtlijsten binnen de ggz te verkorten en ervoor te zorgen dat cliënten niet onnodig worden doorverwezen. Door in een vroeg stadium te beoordelen of er sprake is van daadwerkelijke ggz-problematiek, of dat er andere factoren meespelen die de klachten in stand houden, wordt de juiste zorg ingezet. Bianca Dormans, een van de vraagverkenners binnen LEVANTOgroep, vertelt in dit interview over haar ervaringen met deze vernieuwende aanpak en de mogelijke impact op zowel cliënten als hulpverleners.

Vraagverkenner

Nu Bianca Dormans zo’n negen maanden aan de slag is als vraagverkenner binnen LEVANTOgroep, heeft ze een goed beeld kunnen vormen van deze nieuwe werkwijze. Maar dat vergde natuurlijk een gedegen voorbereiding.

“Dat klopt”, zo begint Bianca haar verhaal. “Samen met collega’s vanuit het sociale domein en de ggz hebben we een training gevolgd, voordat we met deze nieuwe werkwijze gingen starten. De training bestond uit diverse componenten waaronder werken met positieve gezondheid, het verkennend gesprek, de kracht van de vraag en generalistisch werken. Vanuit het sociale domein waren er veel raakvlakken. Zo werk ik al langere tijd vanuit het gedachtengoed van positieve gezondheid. De uitdaging zat er nu echter in om dit te verweven met de andere pijlers. Dit zorgde af en toe voor enige verwarring, maar gedurende de training werden zaken meer en meer duidelijk. Vooral het praktisch oefenen zorgde voor veel helderheid en feeling in het voeren van het gesprek.”

Laagdrempelig het gesprek voeren
Anders denken en anders doen, is volgens Bianca de belangrijkste verandering voor de zorgverlener. Al geeft zij aan dat bewustwording bij burgers net zo belangrijk is. “Soms zit je vast binnen je eigen denkwijzen en patronen en die laat je in dit traject helemaal los”, aldus Bianca. “De kracht is ook de zogenaamde transfertafel die er aan het eind van de dag georganiseerd is en waarbij de ervaringsdeskundige aansluit. Dat is echt een grote meerwaarde in dit traject. Je kan vanuit verschillende expertises snel schakelen en vult elkaar ook goed aan. Zo ervaar ik tenminste de samenwerking met mijn partner. De kunst is om samen heel laagdrempelig het gesprek te gaan voeren. Daarbij wordt informatie opgehaald die onder andere een breder beeld schetst van eventuele onderliggende zaken, maar zeker ook de zaken die juist goed gaan. Het kan dan zomaar zijn dat er wel ondersteuning wenselijk is, maar niet meteen vanuit de ggz. Hierdoor hoeft de burger niet meteen op een wachtlijst geplaatst te worden, maar heeft hij misschien al voldoende aan ondersteuning vanuit het sociaal domein. De wachtlijsten voor ggz worden hierdoor uiteraard ook korter, wat één van de doelen is van deze manier van werken.”
Dieper inzoomen op de persoon
Voor de burger is volgens Bianca de grootste verandering dat er een stap verder gekeken wordt dan voorheen. Er wordt dieper ingezoomd op de persoon, inclusief sterke punten en aandachtsgebieden. Er wordt niet meteen een verwijzing gemaakt, maar er wordt een advies gegeven richting de huisarts naar aanleiding van het gesprek. Mede door dit aspect is zij enthousiast over deze nieuwe manier van werken. “Mijn eerste ervaringen zijn goed. Ik merk dat burgers die op gesprek komen, zich ook echt gehoord voelen. Er wordt tijd en ruimte gecreëerd en dat wordt als prettig ervaren. Achter de schermen is er nog wel wat finetuning nodig qua structuur, maar dat lijkt me normaal in deze fase. Al met al komt het geheel vrij goed overeen met de verwachtingen die ik vooraf had en ik zie er zeker de voordelen van.”
Kortere lijntjes
Verbeteringen die Bianca noemt, zijn de genoemde (overleg)structuur en het contact met de huisarts. Dat laatste blijft nu beperkt tot een e-mail met een advies. “Het zal even tijd nodig hebben en heeft ook te maken met de werkdruk bij huisartsen”, beaamt Bianca. “Maar het zou mooi zijn als we uiteindelijk één dag per week bij de huisartsen kunnen aansluiten, zodat het meer een gedeeld goed wordt en de lijntjes korter zijn. Hulp vragen lijkt me dan voor de burger ook een lagere drempel. Verder denk ik dat door deze samenwerking veel burgers geholpen kunnen worden door ze vooral in hun eigen kracht te zetten. Dat is een mooie ontwikkeling.”