Will Gulikers

‘Wat ik hier terug krijg van bewoners, raakt mij diep in het hart’

Will Gulikers (60) werkte in het verleden 30 jaar in de gehandicaptenzorg. Met zijn partner heeft hij een interieurwinkel in Susteren. Wil vindt zichzelf nog te actief om netjes gekleed op een stoel te zitten en te wachten tot klanten komen. Hij besluit dat hij weer in de zorg aan de slag wil en klopt op zijn 54e aan bij zorgcentrum Vastrada in Susteren. De leiding ziet wel iets in deze enthousiasteling en vraagt tijdens het gesprek wanneer hij kan beginnen. Zijn hele gezicht straalt als hij vertelt dat zijn antwoord ‘morgenvroeg’ is. De leiding zet er vaart achter en na twee dagen staat deze zorgassistent, vol energie en mèt een tijdelijk contract op zak, tussen de bewoners.

Will: ‘Na mijn tweede tijdelijke contract kreeg ik een geweldig kerstkado, een contract voor onbepaalde tijd. Iets mooiers had ik niet kunnen wensen. Wat ik hier terugkrijg van bewoners raakt mij diep in het hart. Dat heb ik in de gehandicaptenzorg nooit zo ervaren. Als ik nu terugblik, dan had ik de overstap jaren geleden moeten maken. Ik kom iedere dag met plezier werken en lach altijd. We hebben een superteam en onze kracht is dat we dingen samendoen, ieder met zijn eigen kwaliteiten. Samen geven we vorm aan de zorg voor onze bewoners en dat is iets om trots op te zijn. Ik geef een grote schouderklop aan ons hele team. ’

Will: ‘Een aantal zaken zijn voor mij erg belangrijk in mijn dagelijkse werk. Ik neem de tijd als ik met een bewoner bezig ben. Werken in de Zorg is geen minutenwerk. Mensen hebben aandacht nodig, het zijn geen machines. Ik laat me niet jagen, het duurt zolang als het duurt. Het is erg belangrijk dat je het vertrouwen van een bewoner niet schaadt, dus afspraak is afspraak. Bespreekbaar maken van zaken die niet lekker lopen is ook erg belangrijk en natuurlijk een flinke dosis humor.’

Een middag per week is Will naast zijn betaalde baan, als vrijwilliger werkzaam bij Vastrada. ‘Er was een vrijwilliger nodig met werkveldervaring om begeleiding te bieden aan een groep vrijwilligers die met bewoners gaan wandelen. Ik had nog wat uren over op die dag, dus heb ik me daarvoor opgegeven.’
Will: ‘Ik ben nu 60 en ik móet niet werken tot mijn pensionering, maar ik mág werken. Ik hoop dan ook van harte dat ik dit werk nog lang mag blijven doen. Dit is genieten met hart en ziel.’