Patrick Bartels

Klachten

Patrick: ‘Toen ik bloed in mijn urine opmerkte, voelde ik meteen dat er iets niet in orde was. Ik belde mijn huisarts voor een afspraak. Na onderzoek van mijn urine werd al snel duidelijk dat het geen blaasontsteking was, dus besloot de huisarts verder te kijken. Hij verwees me door voor een echo van mijn blaas en nieren, en daar, op de beelden, zagen ze een poliep. Ik werd meteen doorverwezen naar de afdeling Urologie in Zuyderland.

De volgende stap was een cystoscopie (kijkonderzoek) via de plasbuis, iets wat ik als zeer ongemakkelijk en pijnlijk heb ervaren. De ingreep was zowel fysiek als mentaal zwaar, vooral omdat het om een intiem gebied ging. Na veel spanning en stress kwam de uitslag: ze hadden een tumor van twee centimeter gevonden. Vanaf dat moment kwam ik in een soort medische rollercoaster terecht.’

De diagnose

Patrick krijgt de diagnose niet-spierinvasieve blaaskanker. Dat wil zeggen dat de tumor niet in de spierwand van de blaas zit. Gelukkig was er geen sprake van uitzaaiingen en de blaas kon gespaard blijven. Een operatie bij Zuyderland volgde.

Behandeling

Na de operatie volgt een behandeltraject van 1 jaar met in totaal 15 blaasspoelingen en diverse kijkonderzoeken.

Patrick: ‘Die blaasspoelingen waren een pijnlijke ervaring voor me. Het team in Zuyderland hielp me echter ontzettend goed en dacht mee om het traject zo draaglijk mogelijk te maken. De uroloog schreef Valium voor om me te kalmeren, dat hielp wel wat, maar het bleef een ingreep waar ik erg tegenop zag. Via een katheter wordt een BCG-spoeling in mijn blaas gebracht, dit moet je een uur laten zitten voordat het eruit mocht. Daarna heb je griepachtige symptomen die twee dagen aanhouden.’

Steun

Patrick ‘Tijdens mijn behandelingen in Zuyderland boden ze me ook mentale steun aan. Hoewel ik dit aanbod waardeerde, voelde ik al snel dat deze vorm van begeleiding niet goed bij mij paste. Mijn vrouw raadde me aan om contact op te nemen met het Toon Hermans Huis. Daar kwam ik terecht bij iemand die gespecialiseerd is in rouwverwerking. Dit klonk misschien verrassend, maar het sloot goed aan bij wat ik op dat moment doormaakte. Een ziekte als deze brengt veel verliesgevoelens met zich mee, alsof je een stuk van je oude leven kwijtraakt – een proces dat sterk lijkt op rouw.’

Positief

Patrick ‘De wereld van jezelf staat op zijn kop. Je hebt nog nul vertrouwen in je lichaam. Elke keer als ik naar de toilet ga kijk ik naar de kleur van de urine, je bent er elke dag mee bezig.’

Toch ziet Patrick ook iets positief in zijn diagnose: ‘Je gaat toch anders in het leven staan. Ik ben weer opnieuw muziek gaan maken, ik ben onder andere weer gaan draaien in het Openlucht Theater. Ondertussen hebben wij een puppy aangeschaft waardoor ik in de donkere dagen ook naar buiten ga en wat afleiding geeft en een stuk humor. Dus al met al denk ik dat het krijgen van een verschrikkelijke diagnose ook iets goeds kan opleveren. Je maakt makkelijkere keuzes in het leven. Je stelt andere prioriteiten. Je geniet intenser.’