André Sijben

Bloed van donors redt iedere week opnieuw het leven van meneer Sijben (80)

Van de verpleegkundige tot de vrijwilliger: bijna iedereen van de Dagverpleging in Zuyderland Sittard-Geleen kent meneer Sijben, 80 jaar oud. Dat is niet zo gek, want vrijwel wekelijks verblijft hij enkele uren op Oost 31 voor een bloedtransfusie. En dat is hard nodig ook: meneer Sijben heeft chronische leukemie (bloedkanker) en lijdt daardoor aan bloedarmoede. Zonder het bloed dat donors in Nederland afstaan, zou hij te weinig rode bloedcellen overhouden, met alle gevolgen van dien. ‘Ik ben het ziekenhuis en de mensen die bloed geven enorm dankbaar. Ik kan hen niet genoeg bedanken. Iedere keer wanneer ik hier ben geweest, voel ik me weer beter en ben ik zò blij.’

Het zogenaamde HB-gehalte, dat aangeeft of het zuurstoftransport in je bloed voldoende is, daalt na enkele dagen zò sterk bij meneer Sijben, dat er alweer snel nieuwe rode bloedcellen nodig zijn. In het ziekenhuis krijgt hij zodra dat nodig is, via een infuus het bloed dat een donor ergens in Nederland heeft afgestaan. Per keer ontvangt hij één – maar vaak ook twee – zakjes bloed. Dat duurt anderhalf uur per zakje en daarna wordt er nog ‘gespoeld’.

Kippenvelmoment
Iedere woensdag (aan huis) wordt zijn bloed geprikt en blijkt of een bloedtransfusie aan de orde is. ‘Maar meestal is het nodig hoor, ’verzekert meneer Sijben. ‘Ik ga door een hel als ik niets krijg’, zegt hij, met toch een voorzichtige glimlach. ‘Daarom ben ik ook zo blij met de Dagverpleging hier. En met de de bloeddonors in het land natuurlijk.’ Eigenkijk redden zij iedere week opnieuw zijn leven. Want al een uurtje nadat de bloedtransfusie is gestart, voelt hij zich wat beter. ‘Dan zeg ik altijd tegen de verpleegkundige: “Hey, ik merk nù al dat het werkt!” Het is fantastisch wat mensen doen. Echt, ik krijg kippenvel als ik daarover nadenk.’

Het levende bewijs
Zelf doneerde meneer Sijben vroeger ook bloed. Hij knikt: ‘Ja, toen ik nog onder militaire dienst zat, kreeg ik daar een dag verlof voor terug.’ Het is een bijzondere gedachte dat hij nu zelf bloed nodig heeft en ontvangt. ‘Eigenlijk krijg ik het nu weer terug.’ Dat het belangrijk is dat mensen bloed geven is iets dat meneer Sijben dan ook zeker onderschrijft. ‘Ik ben het levende bewijs’, lacht hij.

Bloed voor de baby
Terwijl het donorbloed door de aderen van meneer Sijben stroomt, vertelt hij rustig over de geboorte van zijn zoon, zo’n halve eeuw geleden. Toen de baby destijds ter wereld kwam, werd deze ziek door de afbraakproducten van het bloed. Zijn vrouw was rhesus-negatief, de destijds pasgeboren zoon rhesus-positief en zoiets levert gezondheidsproblemen voor het pasgeboren kind. ‘Mijn zoon heeft destijds onmiddellijk een bloedtransfusie gekregen. Dus ook toen heb ik het belang van bloeddonatie al mogen ervaren.’ Opnieuw een reden om erg dankbaar te zijn, besluit meneer Sijben: ‘dankzij hen heb ik nu een sterke, gezonde zoon van 52 jaar.’