Chris Wiermans

Mijn selfie...

Tweeëntwintig jaar geleden kreeg ik de diagnose CLL. Bloedkanker! Mijn wereld stortte in. lk, kanker? Maar, zei mijn arts ter geruststelling: het is niet de kanker waaraan je doodgaat, je kunt er honderd jaar mee worden. Nu, tweeëntwintig jaar later, ik ben nu 82, leef ik nog. Het heeft soms moeite gekost vooral van de artsen, om het zover te laten komen! Een heel traject van behandelingen, van medicijnen tot bestralingen en chemokuren. Maar niet altijd met succes. Je gaat door diepe dalen en samen met je vrouw probeer je daar uit te komen. Optimistisch blijven!

Daarnaast heb ik nog andere mankementen gekregen zoals hartproblemen met vaak cardioversie, talloze bloedtransfusies, eenzijdige doofheid met de daarbij horende problemen, polyneuropathie dat mij belemmert in het lopen enz. En toch ben ik iedere dag blij dat ik leef!De enorme ontwikkelingen in behandeling van kanker en in mijn geval van CLL, zijn voor mij een zegen. Diverse keren ben ik door het oog van de naald gekropen. Drie jaar geleden werd ik als een redmiddel geselecteerd voor een wereldwijd onderzoek naar een nieuw medicijn voor CLL. Ik kreeg door loting Ibrutinib. De kankercellen in mijn bloed werden drastisch vernietigd en ik kon weer door met mijn leven.

Na tweeëneenhalf jaar was dit ‘wondermiddel’ uitgewerkt en was ik weer terug bij af. Maar mijn hematoloog dr. Van Kampen had voor mij weer iets nieuws gevonden. Een nieuw middel met de naam Venetoclax, werd op mij los gelaten. Na een succesvolle proefperiode van vijf weken kon ik dit middel gaan gebruiken. Ik gebruik het al 15 maanden en met succes! En ook nu kan ik weer door met mijn leven. En dat doe ik! Optimisme is mij gelukkig niet vreemd. Ik zit niet achter de geraniums, maar achter de laptop en iPad. En veel lezen: romans en tijdschriften. In het Toon Hermans Huis zit ik in een Schrijfgroep, waar ik mij tussen zes jongere vrouwen met veel plezier weet staande te houden! Wij zijn lotgenoten die elkaar begrijpen. Daarnaast probeer ik iedere dag een half uur te lopen met mijn rollator en elke week doe ik mee aan fitness voor ouderen. Natuurlijk heb ik goede en slechte dagen, maar ik probeer altijd er uit te halen wat er in zit.

Verder ben ik lid van Hematon, een patiëntenorganisatie die zich inzet voor mensen met diverse soorten bloedkanker, maar ook veel informatie geeft over nieuwe ontwikkelingen. Patiënten vertellen over hun behandelingen en het gevecht dat zij vaak moeten leveren om weer in de maatschappij terug te komen. Zuyderland met zijn specialisatie is voor mij een klasse ziekenhuis! Ik ben er noodgedwongen honderden keren geweest en het voelt soms als ‘een tweede thuis’! Deskundige artsen en verpleegkundigen weten wie ik ben en zien mij niet alleen als patiënt, maar ook als mens met zijn twijfels en onzekerheden. Bij dit alles heb ik als mijn levensmotto: ‘Geniet vandaag, herhaal het morgen’!